"Asfalt biedt de ideale combinatie van comfort en budget"

In het vernieuwde vademecum kiest AWV voor nieuw aan te leggen fietspaden resoluut voor asfalt. “Als je kostprijs, onderhoudsprijs en comfort naast elkaar legt, blijkt asfalt op langere termijn de beste keuze”, zegt ir. Margo Briessinck van het AWV.

Uit metingen van nieuw aangelegde fietspaden blijkt dat fietspaden in asfalt meer comfort bieden dan fietspaden in beton. 

Het vernieuwde vademecum fietsvoorzieningen beveelt aan om fietspaden in asfalt aan te leggen. Behalve indien een waterdoorlatende structuur nodig is, of in kwetsbare gebieden zoals natuurdomeinen of op zwaar belaste kruisingen. Aan de eerste keuze voor asfalt ging een uitgebreid onderzoek vooraf dat onder meer de kostprijs, de onderhoudsprijs, de structurele levensduur, het draagvermogen, het comfort en de ontwerpprincipes tegen elkaar afwoog.

Beton blijkt duurder

Het vernieuwde vademecum fietsvoorzieningen biedt ook oplossingen om preventief op te treden tegen schade door boomwortels, zoals flexibele wortelschermen, wortelbruggen, groeiplaatconstructies of skeletbodems. Zie hoofdstuk ‘Fietspaden – ontwerp en keuze materiaal’.

“Vandaag wordt nog vaak standaard gekozen voor een betonverharding bij de aanleg van fietspaden. Die heeft inderdaad de langste structurele levensduur, maar het onderhoud van een asfaltverharding is veel eenvoudiger”, zegt ir. Margo Briessinck, senior adviseur wegstructuren bij het Agentschap Wegen en Verkeer. “Vaak is het vervangen van de toplaag voldoende om de levensduur, en dus ook het comfort voor de fietser, substantieel te verlengen. Herstellingen aan betonverhardingen zijn veel duurder omdat ze altijd over de volledige dikte moeten gebeuren. Ook qua kostprijs voor de aanleg scoort een asfaltverharding het gunstigst, als halfverhardingen even buiten beschouwing gelaten worden. Een betonverharding blijkt het duurst, vooral omdat een behoorlijk dikke structuur met een schraalbetonfundering nodig is.”

Comfort

Om het comfort van fietspaden in kaart te brengen, heeft het AWV zich gebaseerd op de langsvlakheid. Ir. Briessinck: “De langsvlakheid geeft aan in welke mate het oppervlak afwijkt van een perfect horizontaal vlak. Bij lokale of herhaalde oneffenheden ontstaan trillingen die door de fietser als oncomfortabel ervaren worden. Om zicht te krijgen op het comfort, heeft het AWV de langsvlakheid van nieuw aangelegde fietspaden gemeten met een fietspadprofilometer. Uit die metingen blijkt dat fietspaden aangelegd in asfaltverharding beduidend beter scoren dan betonnen fietspaden. Bij de meting werd ook rekening gehouden met lange golven, omdat die meer hinder veroorzaken bij hogere snelheden. Met de opkomst van onder meer de elektrische fiets is dat immers geen overbodige luxe.”

Meer details in het hoofdstuk 4 ‘Ontwerprichtlijnen voor fietsvoorzieningen’ in het vademecum fietsvoorzieningen (pag. 19 - 21) opwww.wegenenverkeer.be/zakelijk/documenten/ontwerprichtlijnen