De proeftuin in Kortrijk

De toolbox Jonge Wegweters is de afgelopen jaren druk getest en geperfectioneerd. Steden en gemeenten Kortrijk, Bornem, Peer, Dilsen-Stokkem en Mechelen gingen er al mee aan de slag. Wij vroegen Hannes Vanmeenen, programmaregisseur van Kindvriendelijk Kortrijk, naar zijn ervaringen. 

 

Waarom zijn jullie gestart met de proeftuin? 

“In Kortrijk luisteren we zoveel mogelijk naar kinderen en jongeren. We werken rond allerlei thema’s: van publieke ruimte, vrije tijd tot talenten ontdekken. En ook mobiliteit mag niet ontbreken. Onze dienst mobiliteit is net bezig aan een nieuw mobiliteitsplan, dus dat was de ideale aanleiding om hun stem te laten horen.” 

Hoeveel jongeren hebben deelgenomen? 

“23. We hebben aangeklopt bij alle secundaire scholen in Kortrijk en hen gevraagd om leerlingen af te vaardigen. Het was een heel diverse groep, met leerlingen van verschillende richtingen en scholen. Daarnaast liep er ook een traject met Hogeschool VIVES, waarbij studenten eerst het traject zelf volgden om het later ook toe te passen.” 

Met welke ideeën kwamen de jongeren? 

“Het ging vooral over drie kruispunten van lokale wegen met gewestwegen. Veel jongeren vonden de kruispunten onoverzichtelijk en onveilig. In overleg met het Agentschap Wegen en Verkeer gaan we nu kijken of we die kruispunten veiliger kunnen maken, door bijvoorbeeld de lichtenregeling aan te passen of met nieuwe markeringen.” 

“Daarnaast hadden de jongeren ook nuttige feedback over educatie en communicatie. We merkten dat sommige thema’s voor jongeren nog niet duidelijk zijn, ook al wordt er druk over gecommuniceerd. Neem nu bijvoorbeeld ‘rechtsaf door rood’. Zeker niet alle jongeren weten hoe zoiets juist werkt. Jongeren zijn zelf vragende partij om via de school geregeld updates over dit soort thema’s te krijgen.” 

Wat viel jullie op? 

“Deelmobiliteit was een opvallend thema. We roepen mensen op om deelfietsen te gebruiken, maar voor jongeren is dat niet evident. Zo heb je bijvoorbeeld een kredietkaart nodig om een deelfiets te gebruiken, iets wat veel jongeren niet hebben. Door samen met hen na te denken, stoot je voortdurend op dit soort opvallende vaststellingen.” 

Een wijze les voor andere gemeenten? 

“Het traject zelf is even belangrijk als de resultaten. Je moet jongeren het vertrouwen geven dat hun perspectief op mobiliteit er echt toe doet. Ze zijn onze bondgenoot in het nieuwe mobiliteitsverhaal. Jongeren maken ongeveer 20% van onze bevolking uit en verplaatsen zich meestal met de fiets, te voet en met het openbaar vervoer. Om op langere termijn werk te maken van duurzame mobiliteit, moet je hen nu al een stem geven in het verhaal.”